PTICE SU STALE

U meni su note tvoje kose

što se šire k'o ružine lati,

sve moje šume, polja te prose:

Cvijeća nam fali, dođi, navrati.

Moja je draga ljiljan u snijegu,

mirišem tu nježnost kroz planine,

moja je vila iskra u bijegu,

niz obzore, u gluhe daljine.

Dubina je skrivenog jezera

koje spokojno sni u dolini,

ona je plahi otisak pera

na starom papiru, u tišini.

Svaka je noć – noć uvela lista,

među danima preteškim, sivim.

Bol se skrila u potezu kista,

no ne tugujem, tek joj se divim.

Zastor je ogrnuo mjesec žut

da njenu zvijezdu mogu pratiti.

Kroz prozor izlazim, to je moj put.

Noćas ću, dušo, opet svratiti.

Tek jednom, iza našeg Božića

pružih ti ruku, ptice su stale,

a u bijelom sjaju tvog križića,

Presvete vode su zadrhtale.

                                                                                                                                                  Foto: https://dd-restaurant.ru/hr/